W projekcie „Ochrona ssaków i ptaków morskich i ich siedlisk”, który zasięgiem obejmuje całe polskie wybrzeże Bałtyku, w latach 2017-2019 wolontariusze Błękitnego Patrolu WWF oraz członkowie Grupy Badawczej Ptaków Wodnych KULING wyszukiwali gniazda ptaków chronionych w ramach tego przedsięwzięcia: sieweczki obrożnej, rybitwy czubatej, białoczelnej, rzecznej i ostrygojada.

Polska populacja sieweczki obrożnej jest nieliczna, szacuje się ją na 250-300 par, a około 60 par występuje na bałtyckich plażach. Gniazda sieweczki są niepozorne, budowane wprost na piasku, często trudno je zauważyć. To powoduje, że oprócz naturalnych wrogów (jak lisy czy krukowate), sieweczkom zagrażają też celowe i przypadkowe działania człowieka – m.in. rozwój turystyki plażowej, mechaniczne czyszczenie plaż, przekształcanie pasa nadmorskiego czy niszczenie gniazd i jaj przez biegające bez smyczy psy.

Inspiracją były podobne przedsięwzięcia w zakresie ochrony różnych gatunków sieweczek na świecie, chociażby podejmowane we Włoszech czy w USA. Wolontariusze zabezpieczali gniazda specjalnymi koszami ochronnymi. Kosze skonstruowane są z ażurowej siatki, która ma wystarczająco duże oczka, by dorosłe ptaki mogły bez trudu przez nie przechodzić i wysiadywać jaja. Jednocześnie oczka siatki są na tyle małe, by do gniazda nie dostały się drapieżniki. Poza tym w pobliżu gniazda stawiane są tablice ostrzegawcze, informujące przebywających na plaży ludzi o tym, jak należy się zachować, by nie płoszyć ptaków.

Polska populacja sieweczki obrożnej zimuje na zachodzie Europy, a ich obrączki są odczytywane w Hiszpanii, Francji, Niderlandach, Wielkiej Brytanii. Powrócą do nas wraz z wiosną, na przełomie lutego i marca.

Projekt „Ochrony ssaków i ptaków morskich i ich siedlisk” będzie kontynuowany do 2023 r.

Za materiały do tekstu dziękujemy WWF Polska oraz KULING.