Mierzeja Sarbska – wąski przesmyk lądu pomiędzy Bałtykiem a Jeziorem Sarbsko jest w większości objęty ochroną rezerwatową i w dużej części leży w granicach administracyjnych Nadleśnictwa Lębork. O utworzeniu na tym terenie rezerwatu oraz objęciem go ochroną w ramach sieci Natura 2000 zdecydowały wyjątkowe walory krajobrazowe oraz przyrodnicze: mozaika ciekawych i cennych siedlisk takich jak wydmy białe i szare, bór bażynowy czy rzadko spotykane torfowiska w zagłębieniach pomiędzy wydmami. Atrakcyjne turystycznie usytuowanie chronionych terenów tuż nad brzegiem morza stwarza niestety dla nich poważne zagrożenia – głównie za sprawą antropopresji, czyli nadmiernego, trudnego do kontrolowania wpływu ludzi na rezerwat.

Aby ukierunkować ruch turystyczny i ograniczyć dzikie „przedepty”, Nadleśnictwo Lębork przygotowało szlak udostępniony dla pieszych i rowerzystów ciągnący się wzdłuż mierzei, pozwalający poznać różnorodność występujących tu siedlisk. Warto podkreślić, że ze względu na zachowanie unikatowych terenów w możliwie niezmienionym stanie na obszarze mierzei zabroniona jest jazda konna. Dużą popularnością odnowiona trasa cieszy się natomiast wśród osób uprawiających nordic-walking.

Na szlaku rozmieszczono ławeczki, na których można odpocząć podczas wędrówki i poszerzyć swoją wiedzę o gatunkach i siedliskach chronionych w rezerwacie, opisanych na tablicach edukacyjnych. W jednym z podmokłych miejsc zamontowano drewnianą kładkę, aby w okresie wzrostu poziomu wody turyści mogli nadal poruszać się ścieżką bez przeszkód. Na szlaku utwardzono tylko część nawierzchni, pozostawiając resztę w niezmienionej postaci. Dzięki temu zachowano pierwotny, wydmowy charakter rezerwatu. W trakcie wędrówki wyznaczonymi trasami możliwe jest zejście na plażę i powrót brzegiem morza.

Skorzystać możecie z dwóch wariantów szlaku:

• trasa zielona (trasa trudna) – prowadzi od Łeby drogą leśną wzdłuż mierzei do kolejnego zejścia nad morze, skąd można wrócić plażą do Łeby (ok. 12 km) lub, kierując się na południe, dotrzeć do parkingu przed rezerwatem (ok. 7,3 km; uwaga: miejscami trasa jest piaszczysta), a następnie do miejscowości Ulinia (kolejne 2,2 km).
• trasa żółta – licząca ok. 5 km, poprowadzona drogą leśną do zejścia na plażę, a następnie w kierunku Łeby wzdłuż brzegu Bałtyku.

Odpowiednie poprowadzenie ścieżki w uzgodnieniu z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska w Gdańsku zapewnia ochronę najcenniejszych siedlisk przyrodniczych, pozwalając jednocześnie zwiedzającym na obserwację zmieniającego się krajobrazu, począwszy od zbiorowisk leśnych, jak nadmorski sosnowy las bażynowy czy ponad stuletnie nasadzenia kosówki, poprzez płaty siedlisk wilgotnych i bagiennych ze stanowiskami woskownicy europejskiej, aż po wydmy i nadmorską plażę.

Szlak turystyczny powstał w ramach „Kompleksowego projektu ochrony gatunków i siedlisk przyrodniczych na obszarach zarządzanych przez PGL Lasy Państwowe”, który służy ochronie obszarów Natura 2000 położonych na terenie nadleśnictw. Źródłem finansowania projektu są fundusze unijne (Program Infrastruktura i Środowisko) oraz środki własne Lasów Państwowych.

Tekst przygotowany na podstawie informacji Nadleśnictwa Lębork.

Zdjęcia pochodzą z archiwum CKPŚ.